Eten Digitala

Teknologia berrien bitartez hezkuntza, ezagutza eta informazioa eskuratzeko dauden aukera ezberdinei esaten zaio eten digitalari, hau da, sarean sartu daitezkeen (pertsonak, erakundeak, gizartea edota hiriren bat) eta ezin daitezkeen arteko desberdintasunari deritzo.

Lehenik eta behin esan beharra dago, eten digitala beti existitu egin dela, eta ezaugarri berezi batzuk zituzten pertsona gutxi batzuen eskura egon dela TTBB hauen erabilpena; esate baterako, egoera ekonomiko edota kuluralaren ondorioz teknologia berri hauek erabiltzeko aukera izan dutenak. Gaur egun, argi ikusi dezakegu, herrialdeen arteko ezberdintasunean; adibidez, Estatu Batuen eta Hondurason artean (aberatsak eta pobreak). Beraz, esan dezakegu, eten digitala herrialde batetik bestera aldatu egiten dela. Eta era berean, honen ondorioz, pertsonak, gizarteak edota erakundeak baztertuak geratzen dira. Bazterketa teknologiakoa da, baina pixkanaka-pixkanaka bazterketa edo marginazio soziala eta pertsonala bilakatzen ari da.

Hezkuntzan ere, etena gertau da. Egia esan, badaude hainbat eta hainbat herrialde teknologia ez dutela eskuragarri. Gauzak horrela, ume askoz ez dute aukera TTBB-en bitartez ikasi ahal izeteko.

Gure gizartean, eten digital mota desberdinak aurki daitezke: ekonomiko eta soziala, hezigarria, generazionala, generokoa, psikologiko edo fisikoa eta hizkuntzarena.

-Ekonomikoa eta soziala: Eten honen arazoaren zergaitia azaltzeko, bi bide nagusi ageri dira: biguna eta gogorra. Bigunan, komunikatzerako orduan arazoa teknologiaren azpiegituran agertzen da. Gogorrean, aldiz, gizarte eta ekonomiaren arteko ezberdintasunen ondorioz agertzen da arazoa.
-Hezigarria: Gaur egungo gizartean, teknologia berriak gero eta gehiago hedatzen ari dira, era berean, eskolara zabalduz. Alabaina, ikasleak aldaketa honetarako oraindik ez daude prestauta. Lehenik eta behin irakasleak prestatu behar dira, gero ikasleei irakatsi ahal izateko.
-Generazionala: Inkesta batzuk direla eta, jakin da gazteak direla TTBBak gehien erabiltzen dutenak. Honen ondorioz, ikasleak irakasleak baino erraztasun handiagoa daukatu teknologia berri hauek erabiltzerako orduan.
-Generokoa: Artikuluan aipatzen den bezala, egindako inkesta batzuen ondorioz, teknologia berriak gizonek emakumeek baino gehiago erabiltzen dituztela ondoriozta dezakegu. Dena dela, kontuan hartu behar dugu herrialdea zein den, batzuetan ez baitago ezberdintasun handirik. Adibidez, Espanian.
-Psikologiko edo fisikoa: Teknologia berriak ez dira eskolako alor guztietara oraindik zabaldu, hau da, ikasle guztientzat ez da eskuragarria.
-Hizkuntzaren etena: Kontuan hartu beharrekoa da, teknologia berrien hizkuntz ofiziala ingelesa dela, eta horrek besteak alde batera uztea dakar. Gainera, komunikatu eta ulertu ahal izateko, ingelesaren inguruko jakintza minimo bat izatea beharrezkoa da.

Eskola esparruan arazo hau konpondu ahal izateko, hezkuntzaren antolamenduan aldaketaren bat egitea beharrezkoa dela uste dut. Testuan aipatu den bezala, ikasleak oraindik ez daude ondo prestatuak teknologi berri hauek erabili ahal izateko; nire ustez, lehenik eta behin, ikasleei irakatsi aurretik, irakasleek ikasi behar dutela deritzot. Gainera, aipatutako guztia aurrera eraman ahal izateko, baliabide ekonomikoak behar dira, gero material egokia eskuratu ahal izateko.

Pasaden urtean, Euskal Herriko eskola batzuetan gutxienez, Eskola 2.0 proiektua martxan jarri zen, eta honen bidez, ikasleek teknologia berriekiko hurbilpena izan zuten. Ikasle bakoitzari ordenagailu portatil bana egokitu zitzaion, eta horrez gain, guztientzako arbela digital bat ere bai.





Artikulu hau irakurri nahi baduzue, egin klik hemen.